شان وصال دلبری، وجیهه بوده چون پری

لیاقتش : سخنوری، برای وصف سروری

خرید ناز ارغوان، بهای اصلی اش به جان

خجل نموده کهکشان ، بدان مقام انوری 

مبارکی به گام او ، همی زمان گفت گو

بُود  قویترین سبو ، بجای  جام ساغری 

اگرنموده غمزه ای، فکنده سینه لرزه ای

یقین که فرد هرزه ای، نزاده همچومادری 

بهای ملک سرزمین، همیشه بوده پرثمین

نگار هم چو یاسمین ، مقام شاه کشوری

شفای درد خسته ای، کلید قفل بسته ای

کفیل دل گسسته ای، نماد عشق ویاوری

برای سروچون سهی،که مرهم تب وخسی

نبوده  وصف دل بسی ، بدین  زبان قاصری

ولی به فضل مه لقا ، تمام درد و غم دوا

وفای دل کند شفا ، لیاقتش چو مهتری

بهانه های سرسری، مگو به مِهر دلبری

لبش بسان ساغری، نوای دل سراسری

 سرا در اوج سادگی ، رهایی ام زبردگی